હરખ ભેર હરીશભાઈ એ ઘરમાં પ્રેવેશ કર્યો ‘સાંભળ્યું ?’
અવાજ સાંભળી હરીશભાઈ નાં પત્ની નયનાબેન હાથમાં પાણીનો ગ્લાસલઈને બહાર આવ્યા.“આપણી સોનલ નું માંગું આવ્યુંછે. ખાધેપીધે સુખી ઘર છે.છોકરા નું નામ દિપકછે અને બેંકમાં નોકરીકરે છે. સોનલ હાકહે એટલે સગાઇ કરીદઈએ.”
સોનલ એમની એકની એકદીકરી હતી..ઘરમાં કાયમઆનંદ નું વાતાવરણ રહેતું.હા ક્યારેક હરીશભાઈનાં સિગારેટ અને પાન-મસાલાનાંવ્યસન ને લઈને નયનાબેનઅને સોનલ બોલતાં પણહરીશભાઈ ક્યારેક ગુસ્સામાં અને ક્યારેક મજાકમાંઆ વાત ને ટાળીદેતા.સોનલ ખુબ સમજદારઅને સંસ્કારી હતી. એસ.એસ.સી પાસ કરીનેટ્યુશન,ભરતકામ કરીને પપ્પાનેમદદ રૂપ થવાની કોશિશકરતી .હવે તો સોનલગ્રેજ્યુએટ થઇ ગઈ હતીઅને નોકરી કરતી હતીપણ હરીશભાઈ એની આવક નોએક રૂપિયો લેતા નહિઅને કાયમ કહેતા, ‘બેટાઆ પૈસા તારી પાસેરાખ તારે ભવિષ્યમાં કામલાગશે.’
બંને ઘરની સહમતી થીસોનલ અને દિપકની સગાઇકરી દેવાઈ અને લગ્નનુંમુહર્ત પણ જોવડાવી દીધું.લગ્નને આડે હવે પંદરદિવસ બાકી હતા.હરીશભાઈએ સોનલને પાસે બેસાડીનેકહ્યું ‘બેટા તારા સસરાસાથે મારી વાત થઇ,એમણે કરિયાવરમાં કઈજ લેવાની ના કહીછે ,ના રોકડ,નાદાગીના અને ના તોકોઈ ઘરવખરી.તો બેટાતારા લગ્ન માટે મેંથોડી બચત કરી નેરાખી છે એ આબે લાખ રૂપિયાનો ચેકહું તને આપું છું,તારે ભવિષ્યમાં કામ લાગશે, તુંતારા એકાઉન્ટ માં જમા કરાવીદેજે.”
‘ભલે પપ્પા’ સોનલ ટુંકોજવાબ આપીને પોતાના રૂમમાંજતી રહી. સમય નેજતાં ક્યાં વાર લાગેછે ? શુભ દિવસે આંગણેજાન આવી,સર્વેના હરખનોપાર નથી.ગોરબાપા એચોરીમાં લગ્નની વિધિ શરુકરી.ફેરા ફરવાની ઘડીઆવી . કોયલનો જેમ ટહુકોથાય એમ સોનલનાં હૈયેથીબે શબ્દો નીકળ્યા, ‘ઉભારહો ગોરબાપા, મારે તમારા બધાનીહાજરીમાં મારા પપ્પાની સાથેથોડી વાત કરવી છે,’
“પપ્પા તમે મને લાડકોડથી મોટી કરી, ભણાવી,ગણાવી ખુબ પ્રેમઆપ્યો એનું ઋણ તોહું ચૂકવી નહિ શકુપરંતુ દિપક અને મારાસસરાની સહમતીથી તમે આપેલો બેલાખ રૂપિયાનો ચેક તમને હુંપાછો આપું છું, એનાથીમારા લગ્ન માટે કરેલુંભારણ ઉતારી દેજો અનેઆ ત્રણ લાખ નોબીજો ચેક જે મેંમારા પગારમાંથી કરેલી બચત છે,જે તમે નિવૃત થશોત્યારે કામ લાગશે, હુંનથી ઈચ્છતી કે ઘડપણમાંતમારે કોઈની પાસે હાથલંબાવવો પડે. જો હુંતમારો દીકરો હોત તોઆટલું તો હું કરતજ ને !!!”
હાજર રહેલા બધાની નજરસોનલ ઉપર હતી “પપ્પાહવે હું તમારી પાસેકરિયાવર માં જે માંગુંએ આપશો ?” હરીશભાઈ ભારે આવાજમાં હાબેટા, એટલું જ બોલીશક્યા. “ તો પપ્પા મનેવચન આપો કે આજપછી તમે સિગારેટ નેહાથ નહિ લગાડૉ , તમાકુ,પાન-મસાલાનું વ્યસન આજથી છોડીદેશો. બધાની હાજરી માંહું કરિયાવર માં બસ આટલુંજ માંગુ છું.”દીકરીનોબાપ ના કેવી રીતેકહી શકે.લગ્નમાં દીકરીનીવિદાય વખતે કન્યા પક્ષનાંસગાંઓને તો રડતાં જોયાંહશે પણ આજે તો
જાનૈયાઓની આંખો પણ ભીંજાઈગઈ.
દુરથી હું સોનલના આલક્ષ્મી સ્વરૂપ ને જોતોજ રહ્યો .૨૦૧ રૂપિયાનુંકવર મારા ખિસ્સામાંથી બહારકાઢી શક્યો નહિ. સાક્ષાતલક્ષ્મી ને હું શુંલક્ષ્મી આપું !!પણ એકસવાલ મારા મનમાં જરૂરથયો.
“ભુણહત્યા કરતાં સમાજનાં સંસ્કારી લોકોને સોનલ જેવી
લક્ષ્મીની જરૂર નહિ હોય?”
અવાજ સાંભળી હરીશભાઈ નાં પત્ની નયનાબેન હાથમાં પાણીનો ગ્લાસલઈને બહાર આવ્યા.“આપણી સોનલ નું માંગું આવ્યુંછે. ખાધેપીધે સુખી ઘર છે.છોકરા નું નામ દિપકછે અને બેંકમાં નોકરીકરે છે. સોનલ હાકહે એટલે સગાઇ કરીદઈએ.”
સોનલ એમની એકની એકદીકરી હતી..ઘરમાં કાયમઆનંદ નું વાતાવરણ રહેતું.હા ક્યારેક હરીશભાઈનાં સિગારેટ અને પાન-મસાલાનાંવ્યસન ને લઈને નયનાબેનઅને સોનલ બોલતાં પણહરીશભાઈ ક્યારેક ગુસ્સામાં અને ક્યારેક મજાકમાંઆ વાત ને ટાળીદેતા.સોનલ ખુબ સમજદારઅને સંસ્કારી હતી. એસ.એસ.સી પાસ કરીનેટ્યુશન,ભરતકામ કરીને પપ્પાનેમદદ રૂપ થવાની કોશિશકરતી .હવે તો સોનલગ્રેજ્યુએટ થઇ ગઈ હતીઅને નોકરી કરતી હતીપણ હરીશભાઈ એની આવક નોએક રૂપિયો લેતા નહિઅને કાયમ કહેતા, ‘બેટાઆ પૈસા તારી પાસેરાખ તારે ભવિષ્યમાં કામલાગશે.’
બંને ઘરની સહમતી થીસોનલ અને દિપકની સગાઇકરી દેવાઈ અને લગ્નનુંમુહર્ત પણ જોવડાવી દીધું.લગ્નને આડે હવે પંદરદિવસ બાકી હતા.હરીશભાઈએ સોનલને પાસે બેસાડીનેકહ્યું ‘બેટા તારા સસરાસાથે મારી વાત થઇ,એમણે કરિયાવરમાં કઈજ લેવાની ના કહીછે ,ના રોકડ,નાદાગીના અને ના તોકોઈ ઘરવખરી.તો બેટાતારા લગ્ન માટે મેંથોડી બચત કરી નેરાખી છે એ આબે લાખ રૂપિયાનો ચેકહું તને આપું છું,તારે ભવિષ્યમાં કામ લાગશે, તુંતારા એકાઉન્ટ માં જમા કરાવીદેજે.”
‘ભલે પપ્પા’ સોનલ ટુંકોજવાબ આપીને પોતાના રૂમમાંજતી રહી. સમય નેજતાં ક્યાં વાર લાગેછે ? શુભ દિવસે આંગણેજાન આવી,સર્વેના હરખનોપાર નથી.ગોરબાપા એચોરીમાં લગ્નની વિધિ શરુકરી.ફેરા ફરવાની ઘડીઆવી . કોયલનો જેમ ટહુકોથાય એમ સોનલનાં હૈયેથીબે શબ્દો નીકળ્યા, ‘ઉભારહો ગોરબાપા, મારે તમારા બધાનીહાજરીમાં મારા પપ્પાની સાથેથોડી વાત કરવી છે,’
“પપ્પા તમે મને લાડકોડથી મોટી કરી, ભણાવી,ગણાવી ખુબ પ્રેમઆપ્યો એનું ઋણ તોહું ચૂકવી નહિ શકુપરંતુ દિપક અને મારાસસરાની સહમતીથી તમે આપેલો બેલાખ રૂપિયાનો ચેક તમને હુંપાછો આપું છું, એનાથીમારા લગ્ન માટે કરેલુંભારણ ઉતારી દેજો અનેઆ ત્રણ લાખ નોબીજો ચેક જે મેંમારા પગારમાંથી કરેલી બચત છે,જે તમે નિવૃત થશોત્યારે કામ લાગશે, હુંનથી ઈચ્છતી કે ઘડપણમાંતમારે કોઈની પાસે હાથલંબાવવો પડે. જો હુંતમારો દીકરો હોત તોઆટલું તો હું કરતજ ને !!!”
હાજર રહેલા બધાની નજરસોનલ ઉપર હતી “પપ્પાહવે હું તમારી પાસેકરિયાવર માં જે માંગુંએ આપશો ?” હરીશભાઈ ભારે આવાજમાં હાબેટા, એટલું જ બોલીશક્યા. “ તો પપ્પા મનેવચન આપો કે આજપછી તમે સિગારેટ નેહાથ નહિ લગાડૉ , તમાકુ,પાન-મસાલાનું વ્યસન આજથી છોડીદેશો. બધાની હાજરી માંહું કરિયાવર માં બસ આટલુંજ માંગુ છું.”દીકરીનોબાપ ના કેવી રીતેકહી શકે.લગ્નમાં દીકરીનીવિદાય વખતે કન્યા પક્ષનાંસગાંઓને તો રડતાં જોયાંહશે પણ આજે તો
જાનૈયાઓની આંખો પણ ભીંજાઈગઈ.
દુરથી હું સોનલના આલક્ષ્મી સ્વરૂપ ને જોતોજ રહ્યો .૨૦૧ રૂપિયાનુંકવર મારા ખિસ્સામાંથી બહારકાઢી શક્યો નહિ. સાક્ષાતલક્ષ્મી ને હું શુંલક્ષ્મી આપું !!પણ એકસવાલ મારા મનમાં જરૂરથયો.
“ભુણહત્યા કરતાં સમાજનાં સંસ્કારી લોકોને સોનલ જેવી
લક્ષ્મીની જરૂર નહિ હોય?”
No comments:
Post a Comment